Mei Li Xue Huang

Niesamowitym jest oglądanie niezwykłej dziesięciolatki ze Stanów Zjednoczonych, która wygina się tak, jakby miała kręgosłup z gumy, bądź recytuje najdłuższe rozwinięcie liczby PI, nieprawdaż? Jednakże zawsze znajdzie się chińskie dziecko, które zrobi to milion razy lepiej. Zawsze.
Mei Li Xue Huang urodziła się w Pekinie przeszło dwadzieścia sześć lat temu jako pierwsze dziecko chirurga Mingli Fu Huanga oraz jego żony Xiao Fan. Ze względu na restrykcyjną politykę jednego dziecka, państwo Huang nie zdecydowali się na następne dziecko. Mingli Fu był niezwykle zapracowanym i poważanym człowiekiem, pracował w klinice przeznaczonej dla polityków oraz inszych ważnych osobistości w państwie. Był osobą powściągliwą i wstrzymywał się ze swoimi osądami, choć wielu uważało, iż popiera panującą politykę oraz władzę. W rzeczywistości Mingli nie chciał po prostu się wychylać, aby nie narazić na niebezpieczeństwo swoją rodzinę. Xiao Fan była zaś zwolenniczką chińskiego modelu wychowania dziecka. Od maleńkości niezwykle rzadko okazywała córce uczucia, zmuszała ją natomiast do bycia najlepszą. Zaledwie nauczyła się mówić, a Xiao Fan uczyła ją czytania. Na nauce spędzały długie godziny, nigdy nie było wyjątku i usprawiedliwień. Czy to choroba, czy święto - uczyć Mei musiała się codziennie. Xiao Fan nie przyjmowała do wiadomości, iż córka może być zmęczona, bądź nie ma ochoty. Mei musiała być we wszystkim najlepsza. Kiedy poszła do szkoły piątka była dla matki obelgą. Liczyły się same szóstki, a niekiedy nawet o nie Mei dostawała burę, bo brakowało plusa. Xiao Fan postawiła sobie za punkt honoru, aby wychować prawdziwe, chińskie dziecko, których talentami zachwycają się na zachodzie. W Stanach Zjednoczonych rodzice myślą, iż azjatyckie dzieci rodzą się... Po prostu genialne. Jednakże ich geniusz jest okupiony godzinami ciężkiej pracy, krwią i łzami. Tak było, kiedy Mei zaczęła naukę gry na skrzypcach. Ćwiczyła codziennie przez pięć godzin odkąd wróciła ze szkoły, później odrabiała lekcje, pomagała matce w domu i kładła się spać. Nie miała koleżanek, rzadko wychodziła z domu, nie miała czasu na własne zainteresowania. Wpojono jej posłuszeństwo i dyscyplinę, tak jak innym chińskim dzieciom. Wykonywała więc katorżniczą pracę. Grała na skrzypcach i uczyła się do momentu zasypiania nad książką. Bez problemu dostała się do najlepszej szkoły, była dumą swych rodziców, jednakże niemalże nigdy nie słyszała pochwał. W szczególności od swej matki. To nie leżało w naturze chińskiej matki. Chińska matka zastanawiała się co uczynić, aby jej dziecko było jeszcze lepsze i bardziej zachwycające.
Mei Li Xue Huang była niesamowitą szesnastolatką. Miała wiedzę, której nie powstydziłby się dobry student medycyny oraz urodę idealnie wpasowującą się w chiński ideał urody. Drobną twarzyczkę o szczęce w kształcie litery V, duże jak na Chinkę oczy o ciemnym kolorze, lśniące, gęste i długie włosy, prosty nos z wyraźnie zaznaczonym mostkiem oraz drobne, acz pełne wargi. Jej czarne włosy były klasycznie proste, zaś kiedy przywdziewała tradycyjny strój wyglądała jak z obrazka. Miała niemalże wszystko, a brakowało jej jednej z najważniejszych rzeczy - matczynego ciepła. Chińska matka kocha swoje dziecko. Xiao Fan kochała Mei Li Xue, jednakże na swój własny, niezrozumiały dla zachodnich rodziców sposób. Pewnego razu wyrzuciła laurkę od niej, ponieważ uznała, że Mei nie przyłożyła się do niej wystarczająco i nie życzy sobie dostawać tak brzydkich prezentów. Dla zachodnich rodziców byłoby to karygodnym pozbawianiem wiary w siebie dziecka; według chińskich - Xiao Fan pokazywała jedynie, iż córkę stać na dużo więcej.
Mei urodziła się w roku królika. A Króliki są spokojne i wrażliwe, nie lubią ryzyka i są niezwykle wytrwałe. Chyba jedynie wytrwałość i chiński hart ducha pozwolił jej przeżyć takie dzieciństwo. Wyjechała bowiem z Pekinu w wieku lat szesnastu. Dostała stypendium oraz ofertę nauki w prestiżowym liceum w Nowym Jorku. Xiao Fan była dumna i po raz pierwszy Mei pogratulowała. Mingli również niezwykle radował się z tego sukcesu i nie było nawet pomysłu, aby Mei została w domu. Choć Xiao Fan bała się, iż zachodnia kultura może zepsuć lata jej ciężkiej pracy nad Mei.
W roku 2003 Mei opuściła Pekin i zamieszkała w internacie prestiżowego liceum w Nowym Jorku. Nie można powiedzieć, aby swoboda i zachodnia kultura całkowicie zmieniły Mei. Chiński model wychowania był niezwykle skuteczny i w jej wypadku nie zawiódł. Przyzwyczajenie do ciężkiej pracy oraz ambicja, która przeszła na nią z matki, były weń zbyt głęboko zakorzenione. Nie potrafiła więc porzucić nauki, czy skrzypiec, jednakże nie poświęcała już temu lwiej części swojego czasu. Swoboda była dla niej czymś nowym. Poznawanie miasta, innych osób, wolnych mediów i mody były dla niej kompletnym szokiem! Jednakże w ciągu trzech lat zdążyła przywyknąć. Oczywiście podczas wizyt rodziców oraz odwiedzin w domu Xiao Fan krzyczała na córkę, iż stała się leniwa jak grube, głupie dzieci z zachodu, że przytyła i zgłupiała. W takich chwilach Mei wyczekiwała powrotu do Stanów, choć swych rodziców bardzo szanowała. Nie sprzeciwiła się decyzji ojca, który zdecydował, iż córka wybierze Harvard zamiast Yale, choć Mei o wiele bardziej chciała wybrać drugi uniwersytet - być może ze względu na chłopca w którym zakochała się po raz pierwszy. Posłusznie jednak wybrała się na Harvard, gdzie była jedną z najlepszych studentek medycyny. Na specjalizację rzecz jasna wybrała chirurgię, jakże mogłaby inaczej.
Rodzicom sprzeciwiła się po raz pierwszy, kiedy miała wybrać staż. To szpitale o nią zabiegały. Miała propozycję z Los Angeles, Nowego Jorku oraz kilku innych miast. Ojciec nalegał, aby wybrała Nowy Jork, jednakże Mei mu odmówiła, co skończyło się ogromną, telefoniczną awanturą. Mei Li Xue wyjechała do Jackson, aby rozpocząć staż w Szpitalu Stanowym. Matka i ojciec przestali odbierać od niej telefony uznając jej nieposłuszeństwo oraz miejsce pracy za hańbę.
Jednakże Mei Li Xue Huang była w Jackson szczęśliwa. Dzięki zaoszczędzonym pieniądzom wynajęła nieduże mieszkanie w pobliżu szpitala i pracowała tam przeszło przez rok. Miała zdawać egzamin, kiedy zaczęła się zaraza. Mei była przerażona. Schroniła się w bibliotece, razem ze swym psem Usako, gdzie spotkała Alexandra.